Blog 26 Oktober

Blog 26 oktober

Rond half 7 gingen op dag 10 de (meeste) oogjes alweer open ons op te maken voor Hoofdstuk 4 van de studietrip. Chocomel en Rice Crispies waren op in de Canadiana Backpacking Inn. Dus we hebben ons massaal gestort op de noodles uit de automaat. Dit om toch een bodempje te kweken voor de 12-urige trip die we voor de boeg hadden.

Na onze mistige, Canadese avontuur was het vandaag tijd voor een nieuwe missie: een frisse neus ophalen aan de Oostkust. Hemelsbreed leek vanuit de helikopter de afstand Toronto- New York te overzien, maar ter land bleek dat nog een hele kluif.

Om te beginnen moest er opnieuw bij de grens gecheckt worden of we waren wie we zijn. Door onze paspoorten af te geven zagen zij dat wij wederom 33 brave communicatie studentjes zijn zonder terroristische neigingen. Het plan was de wachttijd tot aan het vertrek van de trein op het treinstation te Buffalo door te brengen. Maar dat pakte wat anders uit. Het treinstation van Buffalo, een tamelijk grote Amerikaanse stad, bestond uit een huisje met het formaat van een bezemkast. Er was ruimte voor maximaal acht man. Niet echt een plek om door te brengen voor het vertrek naar de Big Apple. Het moet er grappig uit hebben gezien: Een grote witte bus voor een minuscuul stationnetje met uit het raam wat beteuterd kijkende studenten. ‘’Is dit het nu?!’’

Conclusie: De trein is niet vervoermiddel nummer 1 in Amerika. Conclusie nummer 2: een 9-urig durende reis per trein naar New York is wel een leuke en originele manier om door het Amerikaanse landschap te trekken. Niet veel Nederlandse toeristen hebben dat mogen ervaren in dit land.

Onze Greyhound-chauffeur zag ons daar ook geen uren bivakkeren. Hij was zo vriendelijk om ons terug te brengen naar het busstation te Buffalo. Vandaar uit konden we naar een dichtstbijzijnde shoppingmall om een hapje te eten. Wel werd ons op het hart gedrukt het busnummer te onthouden. Dit om te verkomen dat studenten in een bejaardenbus naar Las Vegas terecht zouden komen (om maar iets te noemen)

Dat de shoppingmall een interessante remedie had tegen spijbelaars werd duidelijk door een bord met de tekst dat studenten niet waren toegestaan tijdens schooluren. We zijn zo normaal mogelijk de mall binnengelopen. Tegen iedereen die het wilden horen hebben we gezegd dat we op een studietrip zijn en normaal gesproken heel plichtsgetrouw naar onze lessen gaan. Mensen keken ons wat vreemd aan. Na een voedzame maaltijd bij Subway was het tijd om naar het treinstation te gaan. Om 1 uur sharp kwam de trein aangesprint. Na de bagage weer een plekje te hebben gegeven konden we neerploffen op de comfortabele stoelen van onze ‘’privé coupé’’.

Na een behulpzame demonstratie van Yvonne werden de verlengstukjes van de zetels uitgeklapt voor een weldadig dutje , een paar hoofdstukken in een spannend boek of… om te leren voor de tentamens. ‘’Oh ja!’’ ‘’Die Tentamens!’’

Ontbijt in de Canadiana Backpacking of bij de Tim Hortons was inmiddels weer uren geleden. Een snackcorner achterin de trein was dus voor velen de wandeling van vier coupe’s waard. En… het laatste Canadese briefgeld kon opgemaakt worden. Na een paar uur boemelen door het mooie herfstlandschap werden de eerste hoofdjes weer wakker. Het was weer tijd voor wat actie.

Wat studenten hebben onderzocht hoe zij de bagagerekken konden gebruiken als klimrek. Het Russische turnteam was er niets bij. Daarnaast heeft er nog een workshop Afro Amerikaan slang van begin 20^ste eeuw op het gangpad plaats gevonden. De coupé bleek ook een interessante setting voor het spel weerwolven. Dit moordspel met de dief, de ziener, de heks, de burgers en de weerwolven van Wakkerdam bleek prima te spelen op de treinstoelen en het gangpad. Iedereen verdacht elkaar tijdens het moordspel. Er werd nog even hard geroepen en gelachen.

Bij aankomst op het treinstation in Manhattan waren de camera’s gereed gemaakt om de eerste impressies van New York vast te leggen. Dat we in een grote stad waren aangekomen werd al snel duidelijk door de ‘hustle and bustle’ van de vele mensen en het drukke verkeer. Na niet te veel moeite hadden we het Royal Park Hotel gevonden. Na deze lange treinreis was het tassen uitpakken en oogjes dicht. Dromen over het New Yorkse avontuur dat nog komen ging.

Groetjes, Pauline en Stijn